Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

ΑΠΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

Επί σειρά ετών μέχρι και σήμερα, στα κόμματα της βουλής υπήρχαν δύο κατηγορίες ανθρώπων, οι βολεμένοι και οι βλαμμένοι. Οι μέν βολεμένοι διαρκώς περιφερόταν γύρω από τα κόμματα σαν τα σαλιγκάρια γλύφοντας, έρποντας και με τα κέρατα τους και που πάντα βρίσκανε μια θέση να βολέψουν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους (μέχρι και σήμερα αυτοί οι κρατικοδίαιτοι βρίσκονται σε κάποιες θέσεις όπως και άλλοι που έχουν συνταξιοδοτηθεί).

Οι δε βλαμμένοι ήταν αυτοί που πάντα τρέχανε για το κόμμα τους, αλλά ποτέ δεν τους έδινε κανείς σημασία μιάς και τους είχαν σαν ψηφοφόρους πάντα σίγουρους, αν και πάντα έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό. Έδιναν χρόνο από την ζωή τους και την οικογένεια τους, αλλά τα ¨σαλιγκάρια¨ πάντα έπαιρναν την θέση των βλαμμένων. Βλέπετε το γλείψιμο είναι αυτό που περνάει .Σήμερα τι βλέπουμε? Επειδή όλοι εκείνοι που βολεύτηκαν ενώ πλέον δεν υπάρχει άλλο ¨σάλιο ¨, μιάς και το ΠΑΣΟΚ έχει φτάσει στο 3%,αποφάσισαν να την ¨κάνουν¨ λίγο πιο αριστερά στον Σύριζα, στον¨ ξύριζα¨ και στον ¨μύριζα¨. Όλοι αυτοί είναι το βαθύ ΠΑΣΟΚ και η μόνη σκέψη τους ακόμη και σήμερα είναι να βολέψουν και τα δισέγγονα τους.

Για τους άλλους δε Έλληνες, δεν ενδιαφέρονται πραγματικά καθόλου. Λυπάμαι που το λέω αλλά πάντα θα υπάρχουν και οι ¨φελλοί¨ που θα επιπλέουν. Πάντα θα υπάρχει αυτή η ¨μερίδα των σαλιγκαριών¨ με τα πολλά τους ¨σάλια¨ που ποτέ δεν σκέφτηκε την Ελλάδα ως σύνολο και δεν τους ένοιαξε πραγματικά ποτέ αν θα φτάσουμε εδώ που έχουμε φτάσει .Σήμερα όμως ποιός κυβερνά την Ελλάδα? Το ΠΑΣΟΚ του 3% η ΔΗΜΑΡ του άλλου 3% και το 16% της Ν.Δ. Δηλαδή, οι 22 Έλληνες κυβερνούν και παίρνουν αποφάσεις για τους υπόλοιπους 78 Έλληνες, αυτό δεν είναι δημοκρατία.... Από την μεταπολίτευση και μετά νομίζω οτι η πατρίδα μας είναι λάθος δομημένη. Αλλά εκείνο που με στεναχωρεί ιδιαίτερα είναι οτι δέν έχει και την διάθεση να αλλάξει. Σταματήστε πια να είσαστε ¨σαλιγκάρια¨.


Τόνιος Κώστας.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Περικλής Γιαννόπουλος - Επίκαιρος όσο ποτέ

Περικλής Γιαννόπουλος - Επίκαιρος όσο ποτέ

Κάτω η Ελλάς των: ΨΗΦΩΝ, των ΜΙΣΘΩΝ, των ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΩΝ και των ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ.

Αυτή είναι η Τωρινή Ελλάς, καταχρεωκοπημένη πνευματικώς από την πρώτην της ημέραν. Καταχρεωκοπημένη πραγματικώς. Με κράτος γνήσιον, ληστρικότατον, Τσουλήν.
Στριφογυρίζουσα αδιεξόδως εις τα ίδια καμώματα και τα ίδια ψεύματα, των πρώτων ημερών της Ελευθερίας της, τα οποία εβαρύνθησαν και οι πέτρες, αδυνατούσα να σταθή εις τα πόδια της, αδυνατούσα να δημιουργήση το παραμικρόν Εθνικόν, ναρκώνουσα και καταπνίγουσα την Τιτάνειον δύναμιν του Ελληνικού Ατόμου, καταδολοφονούσα και καταατιμάζουσα, καθ'όλα τα σημεία του Ελληνισμού, επί ένα ήδη αιώνα, με τους Προξένους της, καταληστεύουσα αυτόν, δένουσα τα χέρια του και κρατούσα σφικτά αυτόν, εις τα πανταχόθεν ραπίσματα χάριν της, ενώ Αυτή στουπί εις το Βουλευτικόν της μεθύσι, κυλιέται εις το Παραδείσειον περιβόλη της, κατατρωγόμενη από την εσωτάτην της λέπρα, την Αμάθειαν, την Ανηθικότητα και τον χυδαιότατον Εγωϊσμόν, θεόστραβη προ του Έργου το οποίο ανέλαβε να εκτελέση, αναίσθητος προ των κακών και των χαμών, που προξενεί εις την φυλήν και εις εαυτήν, με πρόσωπον φουσκολωβιασμένον και εγκέφαλον παράλυτον, ολόκληρον καρκίνον, μεταδίδοντα σπασμωδικάς, τρελλάς κινήσεις εις το Σώμα του Ελληνισμού.
Αυτή είναι η τωρινή Ελλάς. Η Ελλάς των Κλεφτών - Ηρώων. Των Κλεφτών Κουτσούρων, και η Ελλάς των Παιδιών αυτών - αντί υψηλών Αριστοκρατών φορτωμένων με την Πατρικήν Δόξαν του Πυρός και την ίδιαν δόξαν Πνεύματος και Ευγένειας - Τραμπουκογαλάντιδων και τέλος των απογόνων αυτών και των διαδόχων των Συστημάτων των, Κλεφτών του 97, Κλεφτών Εκφυλισμένων, Κλεφτών Ανήθικων, Κλεφτών Γραμματοστραβών και Γραμματολεπρών, Κλεφτών ΜΠΟΥΦΩΝ και τριςχειρότερον και συνολικότερον όλων, η ΕΛΛΑΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ.
Αυτή, αμυδρώς, είναι η Τωρινή σας Ελλάς. Και θα ήτο ανεξήγητον θαύμα, πως είναι δυνατόν να υπάρχη το τερατώδες αυτό κατασκεύασμα, εάν δεν το εστήριζεν η Ιερά Συμμαχία των Μεγάλων Κροκόδειλων, η υποκύψασα εις την ηθικήν πίεσιν των Λαών και αναγκασθείσα να κυρώση την Ελευθερίαν και δημιουργήση Έθνος Ανεξάρτητον.

Το Εθνος - Κράτος κατά τον Ίωνα Δραγούμη


Το παρακάτω κείμενο του Ίωνος Δραγούμη εξηγεί τι είναι Έθνος, ποιους σκοπούς εξυπηρετεί και ποιος είναι ο ρόλος του κράτους απέναντι του.

ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Το κράτος δεν έγινε ια το κράτος, ειδεμή τι ενδιαφέρον θα είχε;
Είναι παιδί του Έθνους, καρπός του, γέννημά του, και γι'αυτό έχει κάποια σημαντική υποχρέωση - να το φυλάγη. Και, επειδή όλα τα μέρη του έθνους συνεργάστηκαν και αγωνίστηκαν για να πλάσουν αυτό το κράτος που έχομε, το κράτος έχει από μέρος του χρέος να φυλάγη ολόκληρο το Έθνος, μικρότερο το παιδί από το γονιό του, μα δεν έπαψε με τούτο να ζη και το Έθνος, ο μεγάλος γονιός, που θέλει να τον φυλάγουν.

Αν ήταν να κάνομε κράτος σαν τους πολιτειακούς οργανισμούς της νότιας Αμερικής ή της Αυστραλίας, δεν ήταν ανάγκη να το κουνήσωμε από εκεί που ήμαστε πρωτύτερα. Δεν έγινε για τα μαύρα της τα μάτια η Ελλάδα, και δεν έχουν μυαλό οι πολιτικοί της, αν δεν νοιώθουν τίποτε άλλο από το κράτος, που τους έφτιασε μια μέρα το έθνος και τους το έδωσε στα χέρια τους. Κοντά στ'άλλα δε νοιώθουν ούτε το συμφέρον τους, του κράτους το συμφέρον, αν παραγνωρίζουν τη  δύναμη, που τους δίνη η ύπαρξη του έθνους γύρω. Πολλά σημάδια δείχνουν πως ίσαμε τώρα ακόμα έχουν ια χαμένο ό,τι δε χωρεί στο καλούπι του κράτους και δεν εννοούν να χάνουν τον καιρό γι'αυτό. Έτσι. όποιο κομμάτι του έθνους δεν μπορεί να κολλήση στο κράτος, το θεωρούν περιττό. <<Η σπονδυλική στήλη του κράτους δεν βαστά την Θράκη>>, ενδογμάτισε τις προάλλες ένας πρωθυπουργός, λοιπόν η Θράκη είναι για πέταμα και ας γίνη βουλγαρική ή ό,τι άλλο θέλει. Όμοια και η Τραπεζούντα πρέπει να γίνη ρωσική, γιατί βρίσκεται μακριά από το Ελλαδικό Βασίλειο. Άλλη λύση δεν υπάρχει, άλλη τύχη δεν κάνει να λάβη η ελληνική αυτή χώρα. Λογίων αυτονομίες και αυτοδιοικήσεις δεν υπάρχουν. Η Εθνική αυθυπαρξία όποιων Ελλήνων, με οποιοδήποτε τύπο η πολιτειακή μορφή, δεν κάνει να φυλαχτή, δε χρησιμεύει σε τίποτε, αφού δεν ταιριάζετε με την κρατική αντίληψη. Η Κρήτη δεν ήταν χρόνια αυτόνομη, ούτε η Σάμος. Το έθνος δεν έζησε αιώνες και στον Τούρκο ακόμα σκλαβωμένο. Η Κύπρος δεν είναι Ελληνική με τον Άγγλο κυρίαρχο (ειρωνεύεται).

Βέβαια ένα έθνος άξιο θα πασχίζη πάντα να περιμαζωχτή σ'ένα κράτος δικό του για να ζήση και να κυριαρχήση, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός το θέλει, μα, όταν δεν το μπορή ή δεν το καταφέρνη ολοκληρωτικά, θα κοιτάζει ή να φυλάγεται τουλάχιστον όπως από το χαμό του ίδιου εαυτού του. Και τότε δεν θα τρέμη ούτε τις ξένες κυριαρχίες, παρά όποιο μέρος του έθνους δεν κατορθώσει να ελευτερωθεί πολιτικά θα παλεύη με τον κυρίαρχο, ως που να γλυτώση με κάποιο συμβιβασμό το κεφάλι του και την ψυχή του, ίσαμε που νάρθη ο καιρός να καλλιτερέψη και αυτό την τύχη του, να φτιάσει την πολιτική μορφή, που να του ταιριάζη όσο γίνεται αρμονικότερα. Μπορεί μάλιστα ένα έθνος, αν δεν καταφέρνη να κάμη το ταιριαζούμενο κράτος αμέσως, να δημιουργήσει προς ώρας κράτη περισσότερα, παράδειγμα η Ιταλία και η Γερμανία. Θα έρθη μια μέρα, που τα εθνικά τούτα κράτη θα χυθούν σ'ένα καλούπι μεγάλου εθνικού κράτους. Τα εθνικά κράτη πηγαίνουν πάντα κατά την ένωση τους.

Μα αυτά δεν τα φαντάστηκαν, οι ανιστόρητοι ελλαδικοί πολιτικοί. Το να λένε πως κάποιο τμήμα του έθνους είναι άχρηστο και επιτρέπεται να ξεχαστή, γιατί δεν καταφέρνει εύκολα η δύσκολα να κολλήση στο γνωστό τους κράτος, το δικό τους, που περιλαμβάνει άλλο τμήμα του έθνους, είναι το ίδιο σαν να λέη ένας άνθρωπος: <<Κόβω το πόδι μου, γιατί δεν έχω ρούχο να φορέσω αρκετά μακρύ για να το σκεπάση και αυτό και να το προφυλάξη από το κρύο>>. Το κράτος είναι το πουκάμισο που μπορεί να φορέση το έθνος, άξιο για πολιτική αυθυπαρξία και που κάποτε δεν το σκεπάζει ολάκερο. Περισσεύουν συχνά από το πουκάμισο μέρη ασκέπαστα. Μήπως οι πολιτικοί του κράτους θέλουν να τα κόψουν; Μπορεί όμως και να μη φορή το πουκάμισο αυτό και πάλι να ζη το έθνος και να πορεύεται όπως όπως (π.χ. Τουρκοκρατία). Και γίνεται ακόμη τα έθνη να αλλάζουν πολλά πουκάμισα δικά τους ή ξένα στη χιλιόχρονη ζωή τους. Γιατί το κράτος δεν είναι ζωή. Το κράτος - κέντρο πολιτικό του έθνους - γίνηκε όχι για να ζήση αυτό το ίδιο, παρά για να φυλάξη του έθνους τη ζωή. Όσο για το έθνος, αυτό πρέπει, είναι ανάγκη, να ζήση με οποιαδήποτε πολιτική μορφή ή με πολλές μορφές και ξένες ίσως και κομματιαστά ακόμη, αν δεν γίνεται αλλιώς, για να δημιουργήση κάτι. Για το έθνος είναι η ζωή και θέλει να δημιουργήση. Η πολιτική αποκατάσταση του έθνους δηλαδή το κράτος, είναι ο ενδιάμεσος σκοπός του ια να καταφέρη έπειτα τον τελικό του σκοπό. Και είναι το κράτος ένα τίποτα, στείρος, ξερός ρυθμιστής της πολιτικής ζωής του έθνους, ρολόγι της κοινωνικής ζωής, φύλακας των πολιτών, που ευκολύνει κιόλας τις συναλλαγές τους, κατεργάζεται στρατούς και στόλους για την αυθυπαρξία του έθνους και όχι βέβαια για την υπεράσπιση του ξερού εαυτού του. Τα κράτη χάνονται, τα έθνη πολύ σπάνια. Κάποτε τα κράτη είναι αδύναμα, ό,τι και να τους κάμης, ενώ τα έθνη τα αντίστοιχα είναι γερά και δυνατά.

Ωστόσο τι είναι εκείνο, εκτός από το κράτους του, που έχει να δημιουργήση το έθνος, ο μόνος δημιουργός; Ποιός είναι των εθνών ο σκοπός ο τελικός, πες τον προορισμό, πες τον αποστολή, πες τον ανάγκη! Ο Πολιτισμός!

Να, έργο άξιο για τα έθνη, έργο ανθρωπιστικό, έργο αληθινά αμθρώπινο. Να, η δικαιολογία των εθνών. Να, πως τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα. Πως ξεπερνούν τα σύνορά τους, ξεχειλίζουν, πλαταίνουν, υψώνονται, γεμίζουν και κατακτούν τον κόσμο. Του έθνους το άνθισμα και ο καρπός ο ωραίος είναι ο πολιτισμός. Δεν είναι σκοπός του το άνθισμα, παρά ανάγκη.

...Πολιτισμούς γεννούν τα Έθνη και αυτά μονάχα. Και αυτή είναι η αξιοσύνη τους η μεγάλη.
Όσα δείχνονται άξια να γεννούν πολιτισμούς είναι σημαντικά για τον κόσμο, αξίζουν να ζουν και να προοδεύουν. Τα άλλα χρησιμεύουν μονάχα για δούλοι, για όργανα, για πάτημα, είναι οι σκλάβοι των πολιτισμένων, το υποπόδιο των ποδιών τους για να ανέβουν αυτά.

Δε φτάνει όμως να είναι πολιτισμένο, πρέπει κιόλας να είναι πολιτισμένο από δικό του πολιτισμό. Βέβαια κάθε πολιτισμός, όσο πρωτότυπος και αν φαίνεται, βρίσκεται, στ'αλήθεια, επηρεασμένος είτε από ξένους πολιτισμούς, είτε από παλιότερους, γεννημένους και αυτούς από το ίδιο έθνος η και από τα δύο μαζί. Άλλο όμως επηρεασμένος από ξένους και άλλο ξένος πολιτισμός μεταφυτεμένος σ'ένα έθνος. Είναι έθνη που δεν μπορούν να δημιουργήσουν πολιτισμούς, παρά μόνο να δεχτούν ξενόφερτους και τους διαστρέφουν κατά το φυσικό τους. Είναι και άλλα που μήτε αυτό δύνανται να καταφέρουν, δε χωνεύουν καν τους πολιτισμένους. Μα βρίσκονται και τέτοια έθνη, που όλοι οι ξένοι και παλιότεροι πολιτισμοί αφομοιώνονται μέσα τους και γίνονται στυλοβάτης για να υψωθούν, σπορά για να καρπίσουν αυτά και να γεννοβολήσουν το δικό τους, το γνήσιο πολιτισμό τους. Γι'αυτά τα έθνη ο πολιτισμός απ'έξω(ξενόφερτος), αλλά από μέσα, όχι μπασμένος από ξένους τόπους και έθνη, παρά από τα τρίσβαθα των σωθικών τους βγαλμένος. 

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Καθρέφτη καθρεφτάκι μου.

Δεν είναι σωστό να απορεί ο Λαός με τους εκπροσώπους τους στην βουλή. Είναι οι αντιπρόσωποι του Έθνους τους οποίους ο ίδιος εξέλεξε. Αυτοί είναι ο αντικατοπτρισμός του καθρέπτη της κοινωνίας μας. Όπως είναι η κοινωνία μας έτσι ακριβώς είναι και αυτοί. Χωρίς Ελληνική παιδεία αλλά με ελλαδική ή αλλοδαπή εκπαίδευση, χωρίς συνοχή, χωρίς όρια και δίχως αξίες, ακαλλιέργητοι και παρά – μορφωμένοι.

Η βουλή και οι βουλευτές της, είναι ο καθρέπτης των σύγχρονων Ελλήνων. Είναι η αντανάκλαση η δική μας. Για αυτό λοιπόν αν δεν σας αρέσει αυτό που βλέπετε στον ¨καθρέπτη¨ σας, αλλάξτε το και μην νομίζετε πως φταίει μόνον ο καθρέπτης επειδή είναι και αυτός παλιός και θολός.

Σαν τις κακές μάγισσες των παραμυθιών καθόμαστε μπροστά του και ρωτάμε τον καθρέπτη μας ¨καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποιοί είναι πιο όμορφοι, εμείς ή οι ξένοι¨; Εμείς, απαντάμε φυσικά κάθε φορά και πηγαίνουμε για ύπνο γεμάτοι από αυτοϊκανοποίηση, επειδή για άλλη μια φορά ακούσαμε αυτό που θέλαμε και όχι αυτό που έπρεπε.

Καλημέρα σας.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

ΣΕΜΠΑΙΔΗΝ ΚΑΡΑΧΟΤΖΑ: «Περιμένω τη μέρα που θα με ψάχνουν σε κάποιο χαντάκι να με βρούνε...»






Κι όμως, οι Πομάκοι αντιστέκονται στον εκτουρκισμό που τους επιβάλει ο Έλληνας Υπουργός Παιδείας


Αλήθειες που πονάνε για τη μειονοτική εκπαίδευση των Πομάκων 

«Από τους πολιτικούς πλέον δεν ελπίζουμε τίποτα. Αλλά περιμένουμε πολλά από τους απλούς πολίτες»
«Περιμένω τη μέρα που θα με ψάχνουν σε κάποιο χαντάκι να με βρούνε...»



  • Πότε επιτέλους ο Υπουργός Παιδείας θα αναλάβει τις ευθύνες του;
  • Πότε θα πάρει μια υπεύθυνη θέση απέναντι στα μαθησιακά προβλήματα των μουσουλμάνων Ελλήνων της Θράκης;
  • Πότε θα αρχίσει να συμπεριφέρεται προς αυτούς ισότιμα όπως και προς όλους τους άλλους Έλληνες πολίτες, διασφαλίζοντας το δικαίωμά τους να έχουν την ίδια πρόσβαση στη μάθηση όπως όλα τα ελληνόπουλα;
  • Πότε θα πάψει να αντιμετωπίζει τους Έλληνες Πομάκους σαν Τούρκους;
  • Γιατί αδιαφορεί για τους Πομάκους μαθητές ο υπουργός Παιδείας ο κύριος Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος;

Ο αγωνιστής Πομάκος δημοσιογράφος Σεμπαιδήν Καραχότζα σε ομιλία του στην Κόρινθο μίλησε με το δικό του μοναδικό τρόπο για την θλιβερή πραγματικότητα της μειονοτικής εκπαίδευσης στη Θράκη. 
Η ομιλία έγινε στα πλαίσια του διήμερου αφιερώματος (2-3 Νοεμβρίου 2012) με τίτλο: «Ρίζες Ελλήνων – Θράκη…Θράκη μου».

Συμμετείχαν οι ομιλητές:
Χαρά Νικοπούλου - Δασκάλα
Σεμπαϊδήν Καραχότζα - Δημοσιογράφος
Νίκος Λυγερός - Στρατηγικός Σύμβουλος







Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΣ


Σαν σήμερα δεν αποκαταστάθηκε καμία δημοκρατία, όπως κάποιοι αρέσκονται να διαλαλούν. Αντιθέτως, επανά – εγκαταστάθηκε, το πρίν της επταετίας σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, απλά με διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Θα ήθελα και εγώ πάρα πολύ να γιόρταζα, αν πραγματικά είχε εγκατασταθεί μια Δημοκρατία όχι του Περικλή και του προσωπικού συμφέροντος αλλά του Σόλωνα της Ισονομίας και όχι της ισότητας. 

Είναι λοιπόν η γιορτή της κεφάλας, όπως λέμε δηλαδή η γιορτή της πατάτας στην Λεκάνη. Και όπως κατάντησε δηλαδή αυτή η κομουνιστική σούπα οπού επί 39 συναπτά έτη έπηξε τόσο πολύ και έγινε τελικά αυτό που λέμε ¨πατάτα¨. Θα μαζευτούν όπως πάντοτε ανθέλληνες αριστεροί εκμεταλλευτές και θα μυξοκλάψουνε γύρω από ένα κεφάλι έξω από μία μεγάλη πόρτα.

Πίσω από αυτή την πόρτα υποτίθεται πως υπάρχει ένα σχολείο που σκοπός του είναι να αγκαλιάζει μέσα του την Ελληνική ιδέα και υποτίθεται πως την προστατεύει και την μεταδίδει. Όμως στην πραγματικότητα αυτό που κρύβει μέσα του είναι ολόκληρη η λέρα που έχουν γεμίσει αυτοί που κλαψουρίζουν από έξω.

Δυστυχώς όμως οι πολιτικάντηδες βασισμένοι πάντοτε στην Α-παιδεία που μαστίζει τους αδιάφορους πολίτες της Πατρίδος μας, που προτιμούν οι ίδιοι να παραμένουν ανιστόρητοι, αναμασούν τις ίδιες λέξεις κάθε χρόνο μπουρδολογώντας για την Δημοκρατία. Μια Δημοκρατία που οι ίδιοι δεν σεβάστηκαν ποτέ.

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Η μάχη της Ισσου

Το 333 π. Χ είχανε συναντηθεί για πρώτη φορά ο Μ. Αλέξανδρος και ο μεγάλος βασιλιάς των Περσών Δαρείος Γ´. Ο επίσημος σκοπός των Μακεδόνων ήταν εκδίκηση. Εκδίκηση ενάντια στις καταστρεπτικές εκστρατείες των Περσών κατά των Ελλήνων, που είχανε αρχίσει πριν απο 150 χρόνια. Ανεπίσημα όμως και οπωσδήποτε φανερά επιδίωκαν οι εκστρατείες του Αλεξάνδρου στην δόξα και απόβλεπαν στην συνέχιση των κατακτήσεων του. Πρίν την μάχη ο Αλέξανδρος υπέφερε οχτώ εβδομάδες απο πυρετό και τον φρόντιζε ενας γιατρός της οικογενείας. Έστειλε τον Παρμενίωνα τον στρατηγό του πεζικού και του Πελοποννησιακού ιππικού, εκ των προτέρων με 15.000 άνδρες  να προχωρήσει προς τα Συριακά συνοριακά περάσματα και να παρεμποδίσει εκεί την πρόσβαση των Περσών. Στο διάστημα αυτό πεθαίνει ο Μέμνων ο αξιότερος στρατηγός του Δαρείου, απο μια βαριά αρώστια. Για τον λόγο αυτό έπρεπε ο Μεγάλος