Τεθνάμεναι γαρ καλόν ενί προμάχοισι πεσόντα
ανδρ' αγαθόν, περί ή πατρίδι μαρνάμενον.
Ην δ'αυτού προλιπόντα πόλιν και πίοντας αγρούς
πτωχεύειν πάντων εστ' ανιηρότατον,
πλαζόμενον σύν μητρίφίλη και πατρί γερόντι
παισί τε σύν μικροίς κουριδίης τ'αλόχω.
Εχθρός μέν γάρ τοισι μετέσσεται, ους κέν ίκηται,
χρησμοσύνη τ'είκων και στυγερη πενίη
αισχύνει τε γένος,κατά τ'αγλαόν είδος ελέγχει,
πάσα δ'ατιμίη και κακότης έπεται.
Εί δ'ούτως ανδρός τοι αλωμένου ουδεμί ώρη
γίγνεται ουδ' αιδώς ούτ' οπίς ούτ' έλεος
θυμω γης περί τησ δε μαχώμεθα, και περί παίδων
θνήσκωμεν ψυχέων μηκέτι φειδόμενοι.
Μετάφραση
Είναι ωραίο να έχει σκοτωθεί ο γενναίος άνδρας
αφού έπεσε ανάμεσα στους προμάχους,
αγωνιζόμενος για την πατρίδα του.
Ενώ το πιο ανιερό από όλα να γίνεται φτωχός,
αφού εγκαταλείψει την πόλη, και τα εύφορα χωράφια του
γυρίζοντας εδώ και εκεί με την αγαπημένη μητέρα του
το γέροντα πατέρα του και τα μικρά του τα παιδιά και τη νόμιμη σύζυγο του.
Γιατί μισητός θα είναι σ’εκείνους προς τους οποίους
θα έλθει υποκύπτοντας στην ανάγκη και στη στυγερή φτώχεια.
Και το γένος του ντροπιάζει και τη λαμπρή θωριά προσβάλλει
και τον ακολουθεί κάθε ατίμωση και προσβολή.
Αλλ’ αν έτσι για το περιπλανώμενο άνδρα δεν δείχνεται καμιά φροντίδα,
ούτε σεβασμός, ούτε πρόνοια, ούτε ελεημοσύνη,
τότε με ανδρειοσύνη γι’αυτή τη γη ας πολεμούμε
και για τα παιδιά μας ας πεθάνουμε μη λογαριάζοντας τη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου